|
mandeg-mayong, reyang-reying, |
|
du kabawakeun ku nu teu bener. |
|
manggala sastra, bubuka, tulisan |
|
asa-asa dina rék nyaba, naha indit na- |
|
ku manéh, ku sorangan, teu karana |
|
nu mangrupa bubuka karangan (buku). |
|
ha entong, teu gilig haté. |
|
bantuan batur. |
|
cau manggala, cau kulutuk, cau nu |
| mandepun, lamak alus atawa rénda pa- |
|
manéhna, kecap ganti jalma katilu; le- |
|
loba sikina (siga siki kapuk). |
|
ranti nuruban barang dina baki nu rék |
|
mesna mantenna atawa anjeunna. |
manggar, ranggeuy, gagang buah kala- |
|
dipaké mupundutan (ngahaturan, mé- |
maneuh, tetep, angger atawa pageuh: |
|
pa, salak, jambé jsb. |
|
ré). |
|
Tukang bubur geus maneuh nagogna |
|
samanggar, saranggeuy (kalapa |
| mandi, 1. cébor, ngebak, ngaberesihan |
|
di péngkolan, angger; dayeuh maneuh, |
|
jsb.). |
|
awak ku cai maké pangruru jsté.; le- |
|
pamatuhan nu tetep; pérah atawa ga- |
manggu, ngaran tangkal jeung buahna |
|
mesna siram; 2. matih, peurahan. |
|
gang maneuh, pérah (péso) nu ngahiji |
|
nu baruleud kira-kira sagedé apel, |
|
mandi kembang, mandi lokat, man- |
|
jeung pésona tina beusi, jadi pageuh. |
|
cangkangna (nu asak) hideung, eusina |
|
di ku cai dikembangan tujuh rupa jeung |
|
lemah maneuh, lemah. |
|
bodas, rasana amis, jumlah sikina (eusi- |
|
dijampéan. |
mang, 1. nuduhkeun loba: mangtaun-ta- |
|
na) cocog jeung cupatna. |
|
mandi oray, mandi sakecebes, teu |
|
un, mangrébu-rébu jsté. bataun-taun, |
|
hideung ogé buah manggu, ma- |
|
maké sabun, teu ngaruru jsté. |
|
barébu-rébu; 2. nuduhkeun migawé |
|
tak tigurawil bajing (babasan), |
|
mandi getih (harti injeuman), balo- |
|
keur nu lian: mangnuliskeun, mangmeu- |
|
nyolong badé; sanajan luarna (cang- |
|
boran getih lantaran ngadu jajatén |
|
likeun, mangnyokotkeun jsté.; 3. wan- |
|
kangna) henteu pikabitaeun, jerona |
|
maké pakarang seukeut. |
|
cahan tina emang atawa mamang, se- |
|
(eusina) mah matak deudeuieun. |
|
ngusik-ngusik ula mandi, |
|
sebutan ka paman atawa ka jalma nu |
manggulang-mangguling, mandragu- |
|
ngagugahkeun macan turu (pari- |
|
sapantar jeung paman sorangan ata- |
|
na. |
|
basa), ngagugat-gugat perkara nu |
|
wa paman anak, ka nu dagang jsté.: |
|
sakti manggulang-mangguling, |
|
geus kaliwat, sarta nu temahna matak |
|
Sabaraha, Mang éta cau téh? |
|
gagah perkosa, moal aya nu ngéléh- |
|
nimbulkeun deui pacogrégan. |
mangan, dahar. |
|
keun. |
| mandiri, 1. bébas, taya nu maréntah, |
mangani, kacida mentingkeunana eusi |
manggut, unggeuk atawa dongko saeu- |
|
macakal, bisa hirup ku tanaga sora- |
|
beuteung, kudu loba jeung kudu nu |
|
tik tanda hormat. |
|
ngan: nagara mandiri, usaha mandiri; |
|
ngareunah; mim pitu. |
|
manggut-manggut, (kuda) unggut- |
|
2. sorangan: Boga harti mandiri (ke- |
mangandeuh, 1. ngaran tutuwuhan nu |
|
unggutan bari lumpat. |
|
cap), boga harti sorangan, teu kudu |
|
sok jadi dina tatangkalan séjén sarta |
mangka, 1. sing, masing: mangka was- |
|
dibantuan ku kecap séjén. |
|
nyerot kahakanan tina tangkal nu dici- |
|
pada, sing awas, sing ati-ati; mangka |
| mando, diuk (sila atawa émok) bari dong- |
|
cingan, jadi hama; 2. harti injeuman, |
|
hadé, ati-ati bisi; 2. matak: taya mang- |
|
ko tanda hormat. |
|
jalma atawa bangsa anu numpang hi- |
|
kana, taya matakna, teu matak naon- |
| mandog-mayong, mandeg-mayong, |
|
rup di imah (nagara) batur sarta nga- |
|
naon. |
|
mandeg. |
|
rugikeun pribumi. |
mangkadé, wancahan tina mangka ha- |
| mandolin, alat musik maké kawat nu teu |
|
ngamangandeuh, hirup cara ma- |
|
dé, kadé. |
|
sarua gedéna, nu gedéna sarua, dua- |
|
ngandeuh. |
mangkaning, kecap panyambung nu- |
|
dua diréndéngkeun. |
manganti, srimanganti, bagian kara- |
|
duhkeun yén aya nu matak leuwih |
| mandor, 1. pagawé anu dipapancénan |
|
ton atawa kabupatén (baheula) tem- |
|
nyulitkeun kaayaan: Kumaha ieu téh |
|
nalingakeun nu digarawé (kuli-kuli) ba- |
|
pat paraponggawa atawa tamu-tamu |
|
euweuh baé kendaraan, mangkaning |
|
ri tadah-tuduh saperluna. |
|
ngadagoan raja atawa bupati medal |
|
geus burit. |
|
ngamandoran, nungguan bari nali- |
|
ti lebet. |
mangkara, 1. makara; 2. ngaran gun- |
|
ngakeun jalma-jalma nu digawékeun. |
mangen, lemesna kangen; angen. |
|
dukan béntang kidang. |
| mandraguna, digjaya, gagah perkosa. |
mangga, wancahan tina maangga, 1. |
|
kamangkaraan, kamerekaan. |
| Mandura, karajaan Baladéwa. |
|
lemesna tina heug atawa daék; 2. ke- |
mangkat, indit, barangkat (arak-arakan |
| manéh, lemesna anjeun, 1. kecap ganti |
|
cap anteuran lemesna pikeun ngajak |
|
jsb.). |
|
jalma kadua: Ieu buku sanggakeun ku |
|
atawa ngajurung: Mangga urang |
mangké, mengké, engké: Mangké |
|
manéh ka Pa Guru!; 2. diri pribadi, so- |
|
nongton! Mangga linggih!; sumangga. |
|
atuh! |
|
rangan: nyangsara manéh, nyangsara |
manggah, ngaran tangkal jeung buah- |
mangkilang, sangkilang, sakitu: Maké |
|
diri pribadi. |
|
na rupa-rupa sarta lolobana ngeunah |
|
embung milu, mangkilang rék dina mo- |
|
sing bisa mawa manéh (kekecap- |
|
rasana; buah, cengkir. |
|
bil. |
|
an), sing bisa campur gaul bari teu ku- |
manggala, wiwitan. |
mangkir, teu asup sakola atawa teu |